سید محمد محقق داماد
| سید محمد محقق داماد
| |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۱۳۲۵ ق |
| زادگاه | یزد |
| درگذشت | ۲ ذی‌الحجه ۱۳۸۸ق |
| آرامگاه | حرم حضرت معصومه |
| محل زندگی | قم |
| استادان | |
| نقش‌های برجسته | مدرس حوزه علمیه قم |
سید محمد محقق داماد (۱۳۲۵ - ۱۳۸۸ق) فقیه، اصولی و از مدرسین حوزه علمیه قم بود. بسیاری از روحانیونی که در انقلاب نقش داشتند و در جمهوری اسلامی مسئولیت پذیرفتند از شاگردان او محسوب می‌شوند. وی داماد آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم بود و به همین دلیل لقب داماد را به او دادند. سید علی و سید مصطفی محقق داماد فرزندان او هستند.
محتویات
زندگینامه و تحصیلات
سید محمد محقق داماد در سال ۱۳۲۵ق در احمد آباد اردکان به دنیا آمد. پدرش قبل از تولد او برای زیارت به عتبات عالیات رفته و در همین سفر درگذشت.[۱] در شش سالگی مادرش را نیز از دست داد. سید محمد پس از تحصیل علوم مقدماتی در اردکان راهی شهر یزد شد.
در حوزه یزد در درس آقا سید احمد مدرسی، حاج سید یحیی واعظ و سید محمد علیرضا حائری حاضر شد و بعد از اقامت نه ساله در یزد، بنا به پیشنهاد شیخ غلامرضا یزدی در سال ۱۳۴۱ق به قم نقل مکان کرد و در حوزۀ درس اساتید بزرگ حوزه علمیه قم از قبیل میرسید علی کاشانی، سید محمد تقی خوانساری، میرزا محمد همدانی، سید محمد حجت و شیخ‌عبدالکریم حائری شرکت کرد.[۲] آیت‌الله داماد مورد توجه و عنایت آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری قرار گرفت و با دختر آیت‌الله حائری ازدواج کرد و به داماد ملقب شد.[۳]
اساتید
- سید احمد مدرس
- غلامرضا فقیه یزدی
- میرزا محمد همدانی
- سید یحیی واعظ یزدی
- سید حسین باغِ گندمی
- سید محمد تقی خوانساری
- میر سید علی یثربی کاشانی
- سید ابولحسن رفیعی قزوینی
- سید محمد حجّت کوه کمری
- شیخ عبدالکریم حائری یزدی[۴]
تدریس
پس از وفات حاج شیخ در سال ۱۳۱۵ شمسی، سید محمد محقق داماد جزو فضلای جوان حوزه قم محسوب می‌شد و حوزه درس وی به تدریج رونق گرفت. در زمان مرجعیت آیت‌الله بروجردی، داماد جزو ممتحنین حوزه بود که در کنار علمایی چون شیخ مرتضی حائری یزدی از طلاب امتحان شفاهی می‌گرفت.[۵] وی در طول سه دهه تدریس در حوزه قم و با وجود بیان دشوار و محتوای سنگینی که در درس وی وجود داشت، به یکی از شاگردپرورترین استادان تاریخ حوزه قم بدل شد و اکثر شاگردان وی در زمان استاد از فضلای حوزه بودند و بعدها در سلک عالمان و مجتهدان نامدار معاصر درآمدند. آیت الله سیدموسی شبیری زنجانی از شاگردان درس آیت الله محقق داماد می‌گوید:
- «در درس آقای داماد طلبه‌های ممتاز شرکت می‌کردند، علتش ویژگی‌هایی بود که در خود ایشان و درسش بود: یکی اینکه رئیس نبود لذا مطامع غیر علمی در میان نبود تا شخص برای آنها در درس وی حاضر شود. از طرفی آقای داماد بیان روشنی نداشت و خیلی احتیاج به مقدمات مطویه داشت و لازم بود طلبه مقدمات دیگری برای فهم مطالب در ذهن داشته باشد. از طرف دیگر مطالب ایشان نوعا مشکل بود چون دقیق النظر بود.[۶]
شاگردان
- سید محمد حسینی بهشتی
- عبدالرحیم ربانی شیرازی
- سید حسن طاهری خرم آبادی
- سید جلال طاهری اصفهانی
- محمد مفتح
- سید موسی شبیری زنجانی
- علی احمدی میانجی
- حسین مظاهری اصفهانی
- محمد تقی ستوده
- ناصر مکارم شیرازی
- مرتضی حائری یزدی
- مرتضی مطهری
- حسین نوری همدانی
- عبدالله جوادی آملی
- سید مصطفی خمینی
- علی قدوسی
- حسینعلی منتظری
- محمد مؤمن قمی
- امام موسی صدر
- سید علی محقق
- عباس محفوظی
- احمد پایانی[۷][۸]
- محمدصادق حائری شیرازی[۹]
آثار
- حاشیه بر عروة الوثقی که به قلم خود او نگارش یافته است.
- عبدالله جوادی آملی، مباحث حج، صلوة، صوم، اعتکاف، خمس، و قسمت عمده زکات را تقریر کرده است. دوره «کتاب الحج» در سه جلد چاپ شده است.
- ناصر مکارم شیرازی، دوره اصول را تقریر کرد.
- سید جلال الدین طاهری اصفهانی، مبحث طهارت و دوره اصول را تقریر کرده است.
- محمد مؤمن، بحث صلوة را نوشته است.[۱۰]
فعالیت‌های سیاسی
بنا به گفته آیت‌الله جوادی آملی که از جمله مقررین درس این استاد بوده است، آیت الله محقق داماد در عین اعتقاد به ملازمه دین و سیاست، از هرگونه فعالیت غیرعلمی پرهیز می‌کرده و همه وقت خود را مصروف تحقیق و تدریس کرده بود.[۱۱] تنها مباحثی که از وی در این زمینه نقل شده است حضور در جمع معترضین به تصویب لایحۀ انجمن‌های ایالتی و ولایتی در اوائل دهه چهل است.
به دنبال انتشار خبر تصویب لایحۀ انجمن‌های ایالتی و ولایتی توسط روزنامه‌ها، او همراه: امام خمینی، آیت‌الله شریعتمداری، آیت‌الله نجفی و آیت‌الله گلپایگانی در منزل آیت‌الله شیخ مرتضی حائری تشکیل جلسه دادند و به تبادل‌نظر دربارۀ اوضاع جاری پرداختند. سرانجام تصمیم گرفتند که تا پایان کار و لغو تصویبنامه، هفته‌ای یک شب جلساتی را در منزل یکی از آیات عظام برقرار سازند و به مبارزه ادامه دهند.[۱۲] بعد از جلسۀ ۱۶ مهر ۱۳۴۱ آیات عظام تلگرافی در اعتراض به تصمیم دولت اسدالله علم در تصویب لایحۀ انجمن‌های ایالتی و ولایتی به شاه مخابره کردند. آیت‌الله سید محمد داماد نیز همراه‌سید احمد شبیری زنجانی، مرتضی حائری تلگرافی به شاه مخابره و مسائلی همچون تساوی مسلمان و کافر و قید کتاب آسمانی به جای قرآن در مراسم تحلیف را، مخالف مصالح عالیۀ اسلام و نص قانون اساسی قلمداد کردند و خواستار لغو این تصویبنامه شدند. در جلسۀ بعدی که آیت‌الله داماد نیز حضور داشت، تصمیم گرفته شد که علاوه بر تلگراف اعزامی به شاه و شکایت از تصویبنامه، موضوع را به اطلاع علمای تهران و شهرستان‌ها نیز برسانند تا آنان نیز پشتیبانی خود را از اقدامات مراجع قم اعلام کنند.[۱۳]
شاه در پاسخ تلگراف، موضوع را به دولت احاله کرد. بعد از وصول تلگراف شاه، آیات عظام جلسۀ فوق‌العاده‌ای تشکیل دادند. در این جلسه بعد از قرائت تلگراف شاه، به این نتیجه رسیدند که مستقیماً با اسدالله علم، نخست وزیر، تماس بگیرند و ضمن نصحیت و ارشاد وی، از او بخواهند که جواب صریحی به آقایان بدهد. به دنبال این تصمیم، وی همراه با آیات عظام: زنجانی، حائری و آملی طی تلگرافی به اسدالله علم، تصویبنامۀ مربوط به تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی را به دلیل مخالفت مفاد آن با قواعد مقدسۀ اسلام و اصول قانون اساسی و متمم آن، ملغی اعلام کرده و خواستار لغو رسمی آن شدند.[۱۴]
درگذشت
سید محمد محقق داماد چهارشنبه ۲ ذی‌الحجه ۱۳۸۸ ق بر اثر سکته قلبی پس از ۷۵ روز بیماری درگذشت و در مقبره‌ای از مقابر سمت شرقی حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.
پانویس
- ↑ مجله نور علم، نشریه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ش مسلسل ۱۷شهریور۱۳۶۵ص ۹۷.
- ↑ رازی، محمدشریف، گنجینۀ دانشمندان اسلامی، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۵۲، ص۱۶۳.
- ↑ رازی، محمدشریف، گنجینۀ دانشمندان اسلامی، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۵۲، ص۱۴۲.
- ↑ مجله درسهایی از مکتب اسلام سال دهم شماره ۴ص ۲۲۶.
- ↑ احمدی میانجی، آیت‌الله میرزا علی، خاطرات فقیه اخلاقی آیت‌الله احمدی میانجی، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۰، ص۸۱.
- ↑ آیت الله شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، جلد۳، ص۵۲۲.
- ↑ مجله درسهایی از مکتب اسلام، سال دهم، شماره ۴، ص۲۲۶.
- ↑ مجله نور علم، ش ۱۷، ص۹۸.
- ↑ پروین‌زاد، نظریه‌پردازی در علوم انسانی، ۱۳۸۲، ص۶.
- ↑ مجله نور علم، ش ۱۷ص ۱۰۲.
- ↑ جوادی آملی، آیت‌الله عبدالله، کتاب الحج، قم: انتشارات مهر، جلد ۱، ص۱۹.
- ↑ باقری، علی،۱۳۷۶، ص۱۹.
- ↑ دوانی، علی، نهضت روحانیون ایران، ج ۳ و ۴، تهران، چ دوم، ۱۳۷۷. ص۴۵.
- ↑ دوانی، علی، نهضت روحانیون ایران، ج ۳ و ۴، تهران، چ دوم، ۱۳۷۷ ص۵۰.
منابع
- دوانی، علی، نهضت روحانیون ایران، ج ۳ و ۴، تهران، چ دوم، ۱۳۷۷ش.
- مجله درسهایی از مکتب اسلام، سال دهم، شماره ۴.
- رازی، محمدشریف، گنجینۀ دانشمندان اسلامی، تهران، کتابفروشی اسلامی، ۱۳۵۲ش.
- احمدی میانجی، آیت‌الله میرزا علی، خاطرات فقیه اخلاقی آیت‌الله احمدی میانجی، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۰ش.
- باقری، علی، خاطرات پانزده خرداد، تهران، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، ۱۳۷۶ش.
- پروین زاد، مهدی، «نظریه‌پردازی در علوم انسانی» (مصاحبه با محی‌الدین حائری شیرازی)، در مجله کیهان فرهنگی، شماره۲۰۷، دی ماه ۱۳۸۲ش.
- جوادی آملی، عبدالله، کتاب الحج، قم: انتشارات مهر، جلد ۱.
- مجله نور علم، نشریه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ش مسلسل ۱۷شهریور۱۳۶۵ش.
- آیت الله شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا،جلد۳، قم، ۱۳۹۳ش.
- مجله نور علم، ش ۱۷.
- دانش‌نامه‌های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران.